مناسبات ایران و عمان و پیامدهای آن بر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۵

مناسبات بین عمان و ایران سابقه بسیار طولانی دارد و این رویه در اسناد – مدارک- متون تاریخی در طول تاریخ صد ساله ایران و عمان به وضوح انعکاس یافته است. عوامل – زمینه ها- بسترهای زیادی موجب شده است که حاکمان عمانی به عنوان افراد با تسامح بالا نسبت به سایر دولت ها- ملت ها در عرصه سیاست های محلی- منطقه ای- بین المللی ظهور یابند. عمان به سبب واقع شدن در تنگه هرمز و از طرفی به عنوان یک کشور مسلمان با تنوع قومی چون عرب- ایرانی- هندی- چینی- پاکستانی- و داشتن تنوع فرهنگی –دینی- اجتماعی- زبانی- در ساختار اجتماعی حاکمان سیاسی را بر آن داشته است برای ایجاد همبستگی سیاسی و پیوند داخلی تسامح و مدارا با تمام اقوام در پیش گرفته و این رویه در خود نمادینه کنند. این رویه باعث شده از آنان ملتی با تسامح – تعادل در رفتار و ثبات در اتخاذ سیاست های محلی- منطقه ای و بین المللی سر برآورد. به طوری که در اسناد و متون تاریخی دیده می شود حکمرانان عمانی از دیر باز در تمامی حوزه ها و عرصه های محلی- منطقه ای و بین المللی در میان کشورهای مسلمان از جایگاه بسیاری بالایی برخوردار شوند و در تنش زدایی و جلوگیری از درگیری ها نقش بسیار مهمی را ایفا نمایند. به طوری که دیده می شود حکمرانان عمانی با اتخاذ چنین سیاستی در تمامی ابعاد سیاسی- اجتماعی- اقتصادی- دینی- فرهنگی- زبانی- امنیتی جدال و درگیرهای محلی – منطقه ای – بین المللی را به صلح حل و فصل نماید.

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، ایران ، عمان ، شورای همکاری خلیج فارس ، تحولات منطقه ای و بین المللی