بررسی و تحلیل کیفیت سرزندگی در پیاده راه شهری ( مطالعه ی موردی : پیادهراه پانزده خرداد تهران)

در دنیای مدرن امروزه، گسترش شهرها اغلب به صورت توسعه ی مبتنی بر خودرو اتفاق می افتد. این امر موجب کاهش حضور نقش عابر پیاده در شهر شده است . فضاهای عمومی شهری ، مهمترین بخش ساختار یک شهر هستند و همچنین در سلامت و کیفیت زندگی شهروندان نقش موثری دارند. پیادهراهها به مثابه ی یک فضای عمومی ، مهم ترین گذرگاه شهری هستند که برای استفاده ی عابرین پیاده تعبیه شده اند. هدف این پژوهش ارزیابی کیفیت سرزندگی در پیاده راه پانزده خرداد، واقع در منطقه ۱۲ شهر تهران است . در این مقاله تلاش شده در گام نخست با استفاده از روش توصیفی -تحلیلی و استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای ، مولفه و شاخص های کیفیت سرزندگی شهری مستخرج گردد و در گام دوم با انجام ارزیابی میدانی و استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی جهت دار، پیادهراه پانزده خرداد را مورد بررسی و ارزیابی قراردهد. یافته های پژوهش نشان می دهد به طور کلی این پیاده راه از سرزندگی نسبتا خوبی برخوردار است . تاثیرگذارترین نمایانگرهای کیفیت سرزندگی در این پیاده راه، شاخص های » دسترسی به حمل و نقل عمومی «، »دسترسی به فضاهای عمومی « و »دسترسی به فضاهای فرهنگی و هنری « در مولفه ی دسترسی پذیری و شاخص های »سازگاری کاربری ها« و »تنوع فعالیت ها« در مولفه ی انعطاف پذیری هستند. درعین حال، ضعف سرزندگی فضا متاثر از شاخص های »ضوابط و کیفیت معماری بناها«، »رنگ و فرم«، »پاکیزگی محیط « در مولفه ی زیبایی شناسی و »همسازی با طبیعت «، »شرایط آب و هوایی « و »فضای سبز« در مولفه ی بهره گیری از عناصر طبیعی هستند.

کلیدواژه ها:

منظر شهری ، فضای شهری ، کیفیت شهری ، کیفیت سرزندگی ، پیاده راه