ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی محیطی و عوامل موثر بر آن (مورد مطالعه : زنان منطقه ۸ شهر تهران)

در دهه های اخیر مفهوم کیفیت زندگی محیطی در ادبیات توسعه پایدار و برنامه ریزی توسعه اجتماعی و مباحث اقتصاد نوین ، جایگزین رفاه مادی شده و به عنوان اصلی ترین هدف مشترک توسعه جوامع شهری جایگاه ویژهای یافته است . در این راستا هدف از اجرای پژوهش حاضر ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی محیطی و عوامل موثر بر آن در زنان منطقه ۸ شهر تهران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی ، از نوع کمی بود که به روش توصیفی -تحلیلی با طرح مقایسه ای اجرا شد. جامعه آماری زنان ۶۵-۲۵ ساله حاضر در محله های تهرانپارس، نارمک ، دردشت منطقه ۸ شهر تهران که ۲۰۰ نفر از آنان به روش تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه ای محقق ساخته بود که اعتبار، روایی و پایایی آن به تایید رسید. برای تحلیل دادهها از آزمون مقایسه میانگین تک گروهی و آزمون استقلال کای دو و نرم افزار SPSS ۲۶ استفاده شد. یافته ها نشان داد که با اطمینان %۹۵ در محله های مورد بررسی وضعیت شاخص »اقتصادی « مطلوب (۰۱/۰(P<، وضعیت شاخص های ؛ »ادراکی «، »فرهنگی -مذهبی «، »خدماتی « و »بهداشتی -سلامت « نه مطلوب و نه نامطلوب (۰۵/۰(P> و وضعیت شاخص های ؛ »اجتماعی «، »امنیت -ایمنی «، »آموزشی «، »کالبدی « و » زیست محیطی « و »کیفیت زندگی محیطی « بطور کلی نامطلوب (۰۱/۰(P< بود. کیفیت زندگی محیطی در افراد متاهل و با سن بالاتر بیشتر از افراد مجرد و با سن پائین تر، در افراد خانه دار بیشتر از افراد شاغل و در افراد با شغل آزاد بیشتر از افراد شاغل با شغل های دولتی و خصوصی بود (۰۱/۰.(P< افزایش هزینه های خانوار با کاهش کیفیت زندگی محیطی و افزایش حس مکان، تمایل به حضور و رضایت از محل سکونت با افزایش کیفیت زندگی محیطی همراه بود (۰۱/۰.(P< با توجه به آن که بطور کلی کیفیت زندگی محیطی زنان منطقه ۸ شهر تهران نامطلوب ارزیابی شد، به دست اندرکاران توصیه می شود که نیازهای محیطی زنان این منطقه را شناسایی نموده و در جهت افزایش کیفیت زندگی محیطی آنان برنامه ریزی و اقدام نمایند .

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی محیطی ، شاخص های عینی ، شاخص های ذهنی ، زنان منطقه ۸ شهر تهران