بررسی مولفه های عملکردی معماری فضای های آموزشی وفرهنگی با رویکرد روانشناسی محیط

بررسی عملکرد فضاهای آموزشی با رویکرد روانشناسی محیط به مطالعه و تحلیل نقش محیط فیزیکی در فرایند یادگیری و رشد دانش پذیران در مقاطع مختلف می پردازد. در این رویکرد، اهمیت بخش های مختلف محیط فضایی مانند نور، صدا، رنگ ، دما، تنظیمات فضایی و سایر موارد اثر گذار بر احساسات، انگیزه و تمرکز دانش پذیران بررسی می شود. در پژوهش پیش رو در دریافتیم فضاهای آموزشی که به خوبی طراحی شده اند و با نیازها و تمایلات دانش پذیران سازگاری دارند، اثربخشی و بهبود عملکرد آموزشی را افزایش می دهند. عوامل مختلفی از جمله نیروی روانشناختی ، آرامش ، محرکهای بصری و شنیداری ، ترتیب و نظم ،رنگ ها و پوشش های فضایی در ایجاد فضاهای آموزشی بهینه نقش مهمی دارند.لیکن با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به این جمع بندی رسیدیم که فضاهای آموزشی با رویکرد روانشناسی محیط می توانند در بهبود مشکلات رفتاری ، کاهش استرس و اضطراب دانش پذیران، افزایش تمرکز و انگیزه آنها در یادگیری و بهبود حافظه ی شناختی نقش مهمی ایفا کند .لیکن در انتها با استفاده از مقایسه تطبیقی دو مهدکودک بعنوان فضاهای آموزشی فرهنگی در داخل و خارج ایران به کنکاشهای نقش روانشناسی محیط در بررسی عملکردهای بهینه فضای آموزشی خواهیم پرداخت .

کلیدواژه ها:

محیط فیزیکی ، معماری فضای های آموزشی ، فرهنگ ، محرکهای بصری ، روانشناسی محیط