بررسی ایده ی شهرهای جدید ۱۵ دقیقه ای (نگاهی بر طرح احیای مجدد شهر پاریس )

از آنجایی که شهرها برای مقابله با موج دوم همه گیری جهانی کووید-۱۹ تلاش می کنند، به نظر می رسد ایده شهرهای ۱۵ دقیقه ای تخیل برنامه ریزان و سیاستمداران را برای ارائه یک اتوپیای جدید برنامه ریزی شهری برانگیخته است . این مقاله ایدهی "شهر ۱۵ دقیقه ای " را به عنوان یک عنصر ساختاری و عملکردی برای طراحی مجدد شهرهای معاصر بررسی می کند. از نظر روش شناسی ، مطالعه نمونه موردی "شهر پاریس " که این مدل جدید از چشم انداز شهر را اتخاذ کرده، انجام شده است . تجزیه و تحلیل بر درک چگونگی تطبیق ایده شهرهای ۱۵ دقیقه ای با میراث شهرهای مختلف که توسط اصول برنامه ریزی سنتی در زمینه سه رکن ارزیابی توصیف شده است ، متمرکز است : گنجاندن، ایمنی و سلامت . این مقاله استدلال می کند که رویکرد شهر ۱۵ دقیقه ای یک ایده جدید رادیکال نیست زیرا از اصول برنامه ریزی طولانی مدت استفاده می کند . با این وجود، از این اصول برای دستیابی به ارتقای رفاه از پایین به بالا استفاده می کند، در حالی که راه جایگزینی برای تفکر در مورد تخصیص بهینه منابع در مقیاس شهر پیشنهاد می کند . از این رو، استفاده از رویکرد شهرهای ۱۵ دقیقه ای به معنای تغییر در الگوی برنامه ریزی داخل محلات است که با تغییرات سیستماتیک بزرگ خصوصا در الگوی تخصیص منابع و طرح های حکمرانی در سطح شهر همراه است .

کلیدواژه ها:

شهر ۱۵ دقیقه ای ، شهر پاریس ، شهرهای جدید ، رویکرد نوین طراحی شهری ، احیای مجدد