ادغام طراحی ساختمانهای قابل بازیافت و فناوری های هوشمند برای توسعه پایدار شهری

نقش محوری طراحی ساختمانهای قابل بازیافت در بافت شهرهای هوشمند، با هدف پرداختن به چالش های مبرم باعث رسیدن به پایداری و بهرهوری منابع در محیط های شهری می شود. از طریق بررسی جامع ادبیات موجود و مطالعات موردی ، این مقاله به بررسی مزایا، چالش ها و استراتژی های چند جانبه مرتبط با ادغام شیوههای ساختمانی قابل بازیافت در بافت شهری می پردازد. هدف اصلی این تحقیق تاکید بر اهمیت طراحی ساختمانهای قابل بازیافت به عنوان کاتالیزوری برای تقویت اقتصاد دایرهای و افزایش پایداری کلی شهرهای هوشمند است . با تجزیه و تحلیل جنبه های مختلف طراحی ساختمانهای قابل بازیافت ، از جمله انتخاب مصالح ، تکنیک های ساخت و ساز، و ملاحظات پایان عمر، این مطالعه با هدف ارائه بینشی در مورد امکان سنجی و کارایی اجرای چنین شیوههایی در بافت های شهری است . علیرغم مزایای مشهود، این تحقیق همچنین چالش ها و موانعی را که مانع پذیرش گسترده طرحهای ساختمانهای قابل بازیافت می شوند، مانند محدودیت های تکنولوژیکی ، محدودیت های هزینه ، و موانع نظارتی ، تصدیق می کند. از طریق بررسی انتقادی این چالش ها، هدف این مطالعه شناسایی راه حل های بالقوه و توصیه های سیاستی برای تسهیل گذار به سمت محیط های شهری پایدارتر و انعطاف پذیرتر است .

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، شهرهای هوشمند ، ساختمانهای سبز ، ساختمانهای قابل بازیافت .