بررسی سیاست های محیط زیستی در بهره وری انرژی و کاهش اثر گلخانه ای با هدف پایداری محیط زیست

با افزایش جمعیت انسان و گسترش فعالیت های صنعتی ، نیاز به انرژی افزایش یافته که بیشتر این تقاضای انرژی از طریق سوزاندن سوخت های فسیلی تامین می شود. مصرف سوخت های فسیلی باعث افزایش انتشار گازهای گلخانه ای در جو زمین شده و بیشتر این انتشارات از نیروگاه های برق، فرایندهای صنعتی و بخش حمل و نقل بوده که با انتشار دی اکسید کربن به عنوان اصلی ترین گاز گلخانه ای ، منجر به افزایش دمای زمین و تغییرات اقلیمی شده که بر سلامت انسان و محیط زیست تاثیر می گذارد. افزایش مصرف سوخت های فسیلی و افزایش انتشار گازهای گلخانه ای و تغییرات اقلیمی حاصل از آن باعث شده تا کارشناسان محیط زیست و سیاستگذاران به دنبال استراتژی هایی برای کنترل انتشار دی اکسیدکربن باشند. بدین منظور، لازم است تا از استراتژی هایی استفاده گردد که ضمن استفاده کمتر از منابع طبیعی ، رفاه و سلامت نسل حاضر و نسل های آتی را در راستای پایداری محیط زیست تضمین نماید. بر این اساس تحقیق حاضر با هدف بررسی سیاست های محیط زیستی در بهره وری انرژی و کاهش اثر گلخانه ای ، ضمن تشریح اثرات گلخانه ای ، به تاثیر بخش انرژی در انتشار گازهای گلخانه ای پرداخته و با معرفی معاهدات بین المللی در زمینه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ، سیاست های بهره وری انرژی و انرژی تجدید پذیر را مورد بررسی قرار داده و تاثیرشان در پایداری محیط زیست را مورد بحث قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

اثر گلخانه ای ، بهره وری انرژی ، انرژی تجدیدپذیر ، پایداری محیط زیست