معیارها و روش های طراحی معماری با تاکید بر سکنی گزینی معماری گذشته ایران

هدف از این پژوهش معیار های طراحی معماری با تاکید بر سکن ی گزینی معماری گذشته ایران میباشد. نوع مطالعه این پژوهش توصیفی - تحلیلی است و از نظر هدف کاربردی میباشد برای گرد آوری داده ها از مطالعات کتابخانه ای و تطبیق موارد یافته شده با نیازهای روز انسانی استفاده شده است . نتایج نشان میدهد که معیارهای سکنی گزینی را می توان در دو بخش مفهومی (نور و شفافیت ، رنگ ، طبیعت ) و کالبدی (هندسه ، انعطاف پذیری سلسله مراتب حریم ) ارائه کرد،در بخش کالبدی میتوان تمامی مفاهیم به دست آمده در قالب هندسه و تناسبات، با ایجاد ابعاد فضای داخلی و سازمان فضایی مناسب و انعطاف پذیری در فضاهای داخلی با قابلیت کاهش و افزایش فضا به واسطه تغییر مبلمان داخلی در طرحها تبدیل به طرح کرد میتوان جهت رفع تبعیض و فاصله طبقاتی با کنار هم قرار گرفتن واحدهای کوچک و بزرگ، توسعه فرهنگ و تحکیم بنایی جامعه با محوریت قرار گرفتن مسجد در محله ، ایجاد زمینه های پیاده روی و فضاهای ورزشی مفرح در جهت توسعه سلامت طراحی نمود، براساس نتایج این پژوهش میتوان همه ایده آل های لازم در قالب مفهوم سکنی گزینی قابلیت ظهور و بلوغ یافته و با رعایت پاره ای از الزامات امکان پویایی و حرکت به سمت کمال روز افزون را خواهیم داشت .

کلیدواژه ها:

سکنی گزینی ، پدیدار شناسی ، معیار های طراحی ، معماری گذشته ایران