خوانش خوانایی در معماری ایران با تمرکز بر مولفه های موثر بر آن

خوانایی به عنوان یکی از اصول پایه در ارتقاء سرزندگی محیط های معماری و شهری است . توجه به این اصل می تواند بر ارتقا کیفیت و غنای محیط بیافزاید. یکی از اصول و ویژگی های طراحی ها خوانا بودن آن است . در این تحقیق به روش کتابخانه ای به تحلیل محتوا و بررسی نظریات، به مفهوم خوانایی به عنوان پارامترتفسیری کیفی محیط در ارتباط با ویژگی های پیکرهبندی فضایی پرداخته می شود و به مولفه های موثر بر خوانایی در معماری ایرانی اشاره دارد. خوانایی نقش به سزایی در هویت کالبدی و اجتماعی و عملکردی فضاها دارد و ویژگی های پیکرهبندی فضایی مختلف ، بر ”خوانایی ” محیط ادراک شده تاثیر می گذارند. ارتقاء ادراک و کیفیت خوانایی فضاها نقش به سزا در برداشت ذهنی بهرهوران دارد. یک عرصه محیطی با ویژگی های کمی پیکرهبندی فضایی بالاتر، از خوانایی بیشتری برخوردار است که در شناخت فضایی پاسخ گران محیط انعکاس می یابد.

کلیدواژه ها:

خوانایی ، مسیریابی ، ادراک فضا ، حرکت ، پیکره بندی فضا.