پیش بینی طراحی در مقررات ملی ساختمان

استفاده از مقررات ساختمانی در طراحی معماری برای مدت طولانی موضوعی بحث برانگیز بوده است .از دیدگاه منتقدان ،مقررات ساختمانی مانع از نوآوری ،ترویج طراحی محافظه کارانه می شود و قادر به تضمین کیفیت طراحی نیست .از دیدگاه مدافعان ،برخی ذهنیت های حرفه ای معماران در خصوص مقررات ساختمانی مشکل ساز است و باید تغییر کند .هدف پژوهش حاضر تبیین دلایل تنش فوق الذکر بین طراحی معماری و مقررات ساختمانی است .این کار با بررسی تطابق ساختاری بین طراحی معماری و مقررات ساختمان انجام می شود .از دیدگاه طراح ،این مقاله ویژگی های رسمی مقررات ساختمانی را با طراحی معماری مقایسه می کند .سه ویژگی کلی مقررات ساختمان در مقابل ویژگی های طراحی معماری یافت می شود .مقررات ساختمان ماهیت تحلیلی دارند ،در حالی که طراحی معماری یک عمل سنتز محور است .مقررات ساختمان عمدتا مبتنی بر رویکرد تقلیل گرایانه نسبت به تعریف مشکلات و راه حل های طراحی است ،در حالی که نوآوری و اصالت به عنوان ارزش های اساسی توسط اکثر معماران در نظر گرفته می شود .و ثالثا، مقررات ساختمانی معمولا به گونه ای تنظیم می شوند که با یک روش فکری ارزیابی مطابقت داشته باشد ،در حالی که معماران اغلب مجبورند در حالت مولد و پیش بینی کار کنند .اینها توضیح می دهند که چرا معماران هر از گاهی از مقررات ناامید می شوند .این مقاله همچنان به ارائه توصیه هایی به طراحان معماری و تنظیم کننده ها ادامه می دهد .برای طراحان حقایق و نکاتی بیان شده است تا به آنها کمک کند تا ماهیت و عملکرد مقررات ساختمانی را بهتر درک کنند و آنها را به صورت ایمن و استفاده مثبت از مقررات در فرآیند طراحی خود راهنمایی کنند . این مقاله با خطاب به قانونگذاران ، توصیههایی را برای تسهیل استفاده از مقررات ساختمانی در طراحی معماری ارائه می دهد . حرکت به سمت مقرراتمبتنی بر عملکرد ، مشارکت گسترده تر فناوری اطلاعات در مقررات ساختمانی ، و تولید اسناد راهنمایی طراحمحور برخی از این توصیهها هستند

کلیدواژه ها:

مقررات ساختمان ، طراحی معماری ، تحقیقات طراحی