بررسی نیازهای انسانی کودکان اوتیسم در مراکز نگهداری بر پایه حس سرزندگی

با توجه به افزایش جمعیت و گسترش جامعه در کشور ایران افراد با نیازهای خاص همیشه در معذوریت بهره مندی از امکانات آموزشی بوده اند. که در این راستا کودکان اوتیسم از این قائده مستثنا نیستند. اوتیسم نوعی اختلال در رشد عصبی است که با ایجاد آسیب های شدید در تعاملات اجتماعی و مهارت های کلامی و ارتباطی کودکان مشخص می شود.هدف تحقیق حاضر بر مبنای بررسی نیازهای انسانی و تغییر این نیازها برای کودکان اوتیسم می باشد، و با تاکید بر روانشناسی محیط و ایجاد سرزندگی در فضاهای نگهداری می توان به محیطی پاسخگو بر اساس نیازهای کودکان اوتیسم دست یافت .روش تحقیق با استفاده از نرم افزار تحلیلی spss۲۱به آنالیز پاسخ ها پرداخته و در نهایت به توجه به مولفه های نیازهای کودکان اوتسیم در مراکز نگهداری به بررسی کمی و تاثیر سرزندگی بر محیط خاص این کودکان خواهیم پرداخت .در نتیجه برانگیختن حس تعلق به مکان در کودکان اوتیستی در طراحی چنین فضاهای ویژه این کودکان با در نظر گرفتن نقش سرزندگی محیطی و اجتماعی فضاها بر روان آنان چنین به نظر می رسد که توجه به نیازهای جسمی و روانی کودک و پاسخگویی مناسب و سازنده به این نیازها توسط محیط و معماری میتواند در رشد شخصیت اجتماعی و ایجاد حس آرامش و کمک به برقراری ارتباط با دیگران تاثیر به سزایی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

کودکان اوتیسم ، سرزندگی ، مراکز نگهداری ، نیازهای انسانی