مساله یابی ابعاد اجتماعی در اهمیت یابی بازآفرینی فضاهای شهری (مطالعه موردی بخش تاریخی بافت شهری شیراز)

بافتهای فرسوده و ناکارآمد شهری و اقدامات انجام شده در راستای بازآفرینی آنها ازجمله مواردی است که در دوره های مختلف مدیریت شهری بسیار موردتوجه بوده است . برنامه بازآفرینی ،نوسازی وبهسازی بافت های فرسوده شهری به دلیل امکان استفاده ازظرفیت های قابل توجه وبه دلیل احداث مسکن وتوسعه دسترسی به خدمات شهری درآن به عنوان یکی ازبرنامه های سیاست توسع درون زای شهری محسوب می شود. لازمه ی بازآفرینی شهری پایدار همکاری اجتماعات محله ای و رسیدن به توافق عمومی است . در بازآفرینی شهر پایدار، گونه های جدید نهادی شکل می گیرند که تلاش می کنند برنامه های بازآفرینی اجتماع مدار را به شکل یکپارچه و از پایین به بالا به صورتی که همه افراد ذینفع را شامل گردد، بسط وتوسعه دهند. از این رو در این پژوهش به بررسی ابعاد اجتماعی در اهمیت یابی بازآفرینی فضاهای شهری در بافت های تاریخی شهری شیراز می پردازیم . روش تحقیق حاضر توصیفی - تحلیلی و از نوع تحقیقات کاربردی می باشد. با تلفیق راهبردها و رویکردهای نظری و اجرایی مباحث مربوط به شهرها و بویژه در بافت های تاریخی می توان اینگونه نتیجه گرفت که توجه به بعد اجتماعی و مشارکت مردمی از مهمترین عوامل می تواند در بازآفرینی موفق بافت های فرسوده شهری باشد.

کلیدواژه ها:

بافت شهر ، بافت تاریخی ، بازآفرینی ، شهر شیراز