ارتقاء تعاملات اجتماعی دانش آموزان مبتنی بر سازماندهی فضایی مدرسه

مدارس، نقش حیاتی در توسعه مهارتهای اجتماعی دانش آموزان ایفا می کنند؛ اما متاسفانه بسیاری از طراحی های فعلی مدارس مانع تعاملات اجتماعی می شوند؛ درحالی که تعاملات اجتماعی و یادگیری مشارکتی جزء حیاتی رشد دانش آموزان است . برای تغییر این روند، نیاز به بازنگری رویکردها در طراحی فضاهای مدرسه و برنامه ریزی فضایی است . مطالعات نشان می دهد که سازماندهی فضایی مدرسه نقش مهمی در تعاملات و ارتباطات میان دانش آموزان ایفا می کند. بنابراین ، شناخت ویژگی های چیدمان فضایی در مدارس و درک اثرات آن بر حضور و حرکت دانش آموزان در فضاها و فعالیت های آنان بسیار ضروری است . در این پژوهش به منظور ارزیابی انواع سازماندهی فضایی در مدرسه و اثرات چیدمان فضایی بر تعاملات اجتماعی دانش آموزان بر مبنای شاخص های چیدمان فضایی ، سه نمونه از مدارس داخل ایران با انواع سازمان فضایی انتخاب و به کمک نرم افزار DepthMapX ۰.۸.۰ مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت . نتایج حاصل نشان می دهد که سازماندهی خطی نسبت به سایر رویکردها ( شعاعی و مرکزی ) تاثیر چندان مطلوبی بر ارتقاء تعاملات اجتماعی نخواهد داشت ؛ میزان هم پیوندی ، اتصال و خوانایی در سازماندهی خطی به طور معناداری کمتر از دیگر سازماندهی ها ست . از این رو، به نظر می رسد که این سازماندهی ممکن است باعث کاهش تعاملات بین دانش آموزان گردد. در مقابل ، همبستگی بین ادغام و اتصال که شاخص خوانایی فضا است در سازماندهی شعاعی بیشتر بوده. بنابراین طراحی مدارس با سازماندهی شعاعی نسبت به سایر سازماندهی ها، به دانش آموزان فرصت بیشتری برای تعاملات و توسعه مهارتهای اجتماعی ارائه می دهد و در ارتقاء تعاملات اجتماعی موثرتر خواهدبود.

کلیدواژه ها:

سازماندهی فضایی مدارس ، تعامل اجتماعی ، چیدمان فضا ، DepthMapX