بهینه سازی سایه بان استاتیک برای کنترل تابش خیره کننده خورشید و استفاده بهینه از نور روز (نمونه موردی : یک آتلیه معماری در دانشگاه بوعلی سینای همدان)

در بسیاری از فضاهای تحصیلی علی رغم مصرف بالای انرژی الکتریکی در بخش روشنایی ، آسایش بصری کافی وجود ندارد. نخستین عامل محیطی که برای هر نوع فعالیت ضروری است نور و روشنایی می باشد که بر کارایی و سطح هوشیاری کاربران تاثیر مثبت دارد. از آنجا که نور و معماری دو موضوع جدایی ناپذیر هستند این سوال مطرح می شود که چگونه می توان بهره وری از نور روز و کیفیت آن را در ساختمان های آموزشی بهبود بخشید. آخرین یافته ها در این موضوع نشان می دهد استفاده از سایه بان های خارجی و اندازه مناسب پنجره در ساختمان دو پارامتر اصلی بر افزایش و بهبود شرایط آسایش در محیط های کاری ساختمان های آموزشی می باشد. نور بیش از حد خورشید می تواند به بدن آسیب برساند، راحتی بصری ساکنین را از بین ببرد و آزار دهنده باشد و باعث خیره گی شود. در این راستا برای کنترل تابش خیره کننده خورشید و استفاده بهینه از نور روز با توجه به ثابت بودن ابعاد، ارتفاع و جهت پنجره آتلیه ، سعی کرده ایم در پژوهش پیش رو به بهینه سازی سایه بان های جبهه جنوب غربی از طریق بهینه سازی چند هدفه پتانسیل سایه زنی سایه بان استاتیک بپردازیم . که با در نظر گرفتن تیپ سایه بان های موجود در منطقه ، سایه بان افقی را مد نظر قرار داده ایم و متغییرهایی را برای سایه زنی کنترل شده و نور بهینه مورد بررسی قرار داده ایم که شامل ؛ عمق سایه بان ها و تعداد شیدرهای آن ها و نحوه چیدمان آتلیه می باشد. همچنین به تفصیل نتایج یک سایبان بهینه در جبهه ی جنوب غربی آتلیه در ارتباط با نحوه ی چیدمان آتلیه مورد بررسی قرار می گیرند تا بهینه ترین حالت بدست آید.

کلیدواژه ها:

آسایش بصری ، بهینه سازی چند هدفه ، تابش خیره کننده ، سایبان استاتیک ، سایه اندازی ، نور روز