بررسی تاریخی و فرهنگی سبک معماری صنعتی در فضای ساختمان ها و سازه های صنعتی

معماری صنعتی در ایران علی رغم برخورداری از یک پیشینه قوی تاریخی ، حسب شرایط اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی در پروژههای جاری صنعتی چندان مورد توجه قرار نمی گیرد و همچنین با تعیین اهمیت معماری صنعتی به عنوان یک شی ء دارای ارزش فرهنگی ، می توان اصول جدیدی را برای حفظ هویت یک مکان تاریخی شناسایی کرد. مطالعه علل پیدایش و مبنای فکری پدیدآورندگان هر سبک و یا جنبش طراحی صنعتی ، راهنمایی در جهت شناخت سبک ها بوده و الگویی برای تعیین نوع سبک و تمایز آن با سبک های دیگر ایجاد می نماید. هدف از انجام این پژوهش ، به بررسی دورههای مختلف در شکل گیری چیدمان معماری و فضایی ساختمانها و سازههای صنعتی است . برای تعیین اینکه چه اصولی در هنگام تطبیق ساختمانها و سازهها برای استفاده مجدد اعمال می شود. در این راستا، در این مقاله از رویکرد هم افزایی برای بررسی ویژگی های توسعه تاریخی و فرهنگی سبک معماری صنعتی در فضای ساختمانها و سازههای صنعتی استفاده می کنیم . نتایج و یافته های این مقاله ، پس از تجزیه و تحلیل هدف مطالعه خود به عنوان یک سیستم خودسازمانده و همچنین نگاهی به رابطه آن با ساختارهای مختلف ، بسته به غیرخطی بودن فرآیندهای در حال انجام، به این نتیجه رسیدیم که ظهور گرایش های مختلف سبک در معماری صنعتی را می توان از دریچه دورههای تاریخی مهم یا دوشاخه هایی که حاصل فعالیت های بشری در گذشته بوده و بر توسعه عملکردی فضای حاصل در آینده تاثیر می گذارد، نگریست . این رویکرد نیازهای فرهنگی - اجتماعی را منعکس می کند و پتانسیل استفاده مجدد از مکانهای صنعتی مهم تاریخی را به روشهای مختلف باز می کند.

کلیدواژه ها:

معماری صنعتی ، تاریخی ، فرهنگی ، ساختمانها ، سازه ، سیستم خود سازمانده.