مقایسه عملکرد بهسازی زیستی خاک های ماسه ای به روش تزریق و روش جاری شدن

بهسازی زیستی بعنوان یک روش بهسازی دوستدار محیط زیست معرفی شده است. رسوب میکروبی کربنات کلسیم القاشده پرکاربردترین روش در این شاخه می باشد. روش تزریق، تزریق سطحی یا جاری شدن ثقلی، غوطه وری و روش مخلوط چهار روش معرفی شده برای روش مذکور هستند. از بین این روش ها، روش تزریق و روش جاری شدن اهمیت و جایگاه مهمتری دارند. در این مطالعه کارایی و عملکرد این دو روش در خاک با دانسیته های نسبی مختلف در احجام مختلف تزریق سوسپانسیون باکتری مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی راندمان و تاثیر این روش ها آزمایش های دانسیته اپتیک، فعالیت اوره آزی، نفوذپذیری، مقاومت تک محوری ودرصد کربنات کلسیم انجام شد. نتایج نشان داد در روش جاری شدن راندمان و کارایی باکتری در دانسیته های نسبی پایین نسبت به روش تزریق کاهش می یابد. لیکن روش جاری شدن به دلیل آسان تر بودن اجرای آن، عدم نیاز به تجهیزات خاص در اجرا ، کاهش کمتر مقدار تراوایی، پراکندگی یکنواخت تر سیمان حاصله، تامین مقاومت مشابه روش تزریق در حجم تزریق برابر حجم حفرات در دانسیته نسبی های بالا در نهایت روش مناسب تر و با صرفه اقتصادی مطلوب تر جهت بهسازی خاک های ماسه ای می باشد. در دانسیته نسبی های پایین روش جاری شدن علیرغم اجرای ارزان آن، جهت تامین مقاومت مشابه با روش تزریق نیاز به دفعات بیشتر تزریق در حجم تزریق دو سوم و یک سوم حجم حفرات دارد که همین مورد باعث می گردد بهسازی هر دو روش از لحاظ اقتصادی تفاوت آنچنانی در آزمایشگاه با هم نداشته باشند.

کلیدواژه ها:

: رسوب میکروبی کربنات کلسیم القاشده ، تزریق ، تزریق سطحی یا جاری شدن ، دانسیته نسبی ، بهسازی زیستی