تدوین مدل آینده پژوهی در معماری مسکن بافت فرسوده به مثابه ابزاری برای برنامه ریزی بازآفرینی شهری - نمونه موردی : شهر سنندج

مشکلات کنونی معماری و شهرسازی شهر سنندج، ناشی از عدم شناخت دقیق آینده شهری و معماری مربوط به آن است. اگر وضعیت امروز شهر سنندج نتیجه آینده نگری زمان گذشته بوده، پس اشکالات عدیده ای در شیوه برنامه ریزی و نحوه شناخت ما از آینده در گذشته برای شهرسازان و معماران آن زمان وجود داشته است. این موضوع نشان می دهد که آینده پژوهی در فرایند برنامه ریزی شهری و معماری شهر سنندج جایگاه ویژه ای دارد که ضرورت تدوین چشم اندازهای آینده معماری و شهرسازی را رقم می زند. مقاله حاضر سعی دارد فرآیند بازآفرینی معماری مسکونی در بافت فرسوده با رویکرد آینده پژوهی شهر سنندج را تحلیل و ارزیابی نماید. بدین منظور ابتدا شاخص ها در سه بعد اجتماعی - فرهنگی، اقتصادی و محیطی - اکولوژیکی از منابع مختلف استخراج گردید، سپس از میان کل بافت شهر سنندج، ۶ منطقه که دارای بافت فرسوده می باشد به طور نمونه انتخاب گردیده و با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و از ابزارهای انجام تحقیق (پرسشنامه، مطالعات میدانی، تحلیل بصری، نرم افزارهای آماری (SPSS)، GIS ،۳D MAX و... ) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که در منطقه مورد مطالعه شاخص ها رعایت نشده است و این مسیله مشکلات زیادی را در این نقاط به بار آورده است. اگرچه رویکرد آینده پژوهی ممکن است تضاد منافع و آسیب رساندن به زندگی روزمره به خصوص در بخش سکونتی را به دنبال داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آینده پژوهی ، بافت فرسوده ، مسکن ، بازآفرینی ، سنندج.