بررسی نقش گروه همسالان در ایجاد تحول خود و یادگیری اجتماعی دانش آموزان

دوستان و همسالان از عوامل موثر تربیت کودک هستند. برخلاف رابطه کودک با پدر و مادر، رابطه با دوستان، رابطه ای همراه با تساوی و برابری است و بر تفاهم متقابل استوار است. کودک و نوجوان، بسیاری از هنجارهای جامعه از جمله الگوی همکاری، دوستی و علاقه متقابل را از دوستان و همسالان یاد می گیرد. آنچه را که جامعه شناسان «اخلاق»، همکاری می نامند، کودک در جمع دوستان و همبازی های خود تمرین می کند. برخی از جامعه شناسان معتقدند که تاثیر افراد هم سن وسال عمیق تر از تاثیر بزرگسالان است. چرا که فاصله سنی زیاد، درک تلقینات بزرگان را برای کودک دشوار می سازد و توصیه های آنان را برای وی یک امر تحمیلی و تلقینی می سازد که بدون فهم و درک باید آنها را بپذیرد. ولی چیزهایی را که از دوستان هم سال فرامی گیرد، از طریق تفهیم و تفاهم بوده و در نتیجه ریشه دارتر است. در محیطی که همسالان ارتباط صحیح و مناسب با هم دارند، مهارت های اجتماعی مهم مانند همکاری، رقابت و صمیمیت آموخته می شوند . در چنین شرایطی نه تنها یادگیری افزایش می یابد ، بلکه رفتارهای اجتماعی مناسب نیز رشد می کند. ناتوانی در برقراری رابطه مطلوب بین همسالان ، موجب طرد و عدم محبوبیت می شود. شواهد پژوهشی نشان می دهند که دانش آموزان مطرود و فاقد ارتباط سالم ، پرخاشگرترند و رفتارهای نامناسب دارند ، پیشرفت تحصیلی و انگیزش آنها اندک است و از اختلالات هیجانی ، اضطراب و افسردگی بیشتر رنج می برند . در این مقاله به بررسی نقش گروه همسالان در ایجاد تحول خود و یادگیری اجتماعی دانش آموزان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

گروه همسالان ، تحول خود ، یادگیری اجتماعی ، دانش آموزان