اثربخشی روانپویشی کوتاه مدت و فشرده بر دشواری در تنظیم هیجان و سبک های دلبستگی در بیماران روانی-تنی

زمینه و هدف: بیماری های روان تنی به بیماری های جسمی گفته می شود که عوامل روانی در شروع یا تشدید آنها موثر باشد و درمان پویشی فشرده و کوتاه مدت می تواند نقش موثری در بهبود علائم روان شناختی داشته باشد؛ لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان پویشی فشرده و کوتاه مدت بر دشواری در تنظیم هیجان و سبک های دلبستگی در بیماران روانی-تنی انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش تمامی بیماران روانی-تنی مراجعه کننده به کلینیک های سایکوسوماتیک شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بود. از میان آن ها، ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (۱۵ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش درمان پویشی ۱۵ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کرد، درحالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. دو گروه با دشواری در تنظیم هیجان و سبک های دلبستگی در سه مرحله مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه-گیری های مکرر استفاده شد.یافته ها: میانگین نمرات دشواری در تنظیم هیجان و سبک های دلبستگی قبل از مداخله به ترتیب در گروه درمان ۲۵/۷۲، ۳۶/۵۸، ۰۸/۲۴ و در گروه کنترل ۱۲/۷۲، ۱۶/۵۹، ۵۲/۲۳ بود (۰۵/۰p<)، اما پس از مداخله، میانگین نمرات سبک های دلبستگی در گروه درمان به صورت معنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش و در دشواری در تنظیم هیجان کاهش نشان داد (۰۱/۰p<).نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از تاثیر مداخله درمان پویشی فشرده و کوتاه مدت بر بهبود علائم روان شناختی مورد بررسی در گروه آزمایش بود. با رعایت جانب احتیاط استفاده از این مداخله به عنوان درمان مکمل در بیماران روانی-تنی ک پذیر توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

درمان پویشی فشرده و کوتاه مدت ، تنظیم هیجان ، سبک های دلبستگی ، بیماران روانی-تنی