رابطه خودشناسی با دیگرشناسی از منظر علامه طباطبایی (ره) و امام خمینی (ره) و انعکاس آن در آثار هنری معاصر

«خودشناسی» به عنوان یکی از مهمترین دغدغه های بشر به معنای، شناخت خود و معرفت یافتن نسبت به استعدادها و جنبه های بالقوه درون خویشتن و ایجاد زمینه های رشد برای به فعلیت رساندن آنها است. مساله اصلی در این مقاله آن است که آیا خودشناسی در گرو دیگر شناسی اعم از خداوند و یا جهان آفرینش است؟ و یا به عبارت دیگر آیا انسان برای شناخت خویش ابتدا باید جهان و دیگر موجودات را بشناسد؟علامه طباطبایی(ره) و امام خمینی(ره) به عنوان دو حکیم و عارف برجسته دوران معاصر معتقدند که انسان یگانه موجودی است که توانسته با سعه ی وجودی خویش، تمام عوالم هستی را در برگیرد؛ ایشان وی را از جنبه مظهریت حق تعالی، عالم کبیر و از جنبه مادی اش، عالم اصغر نامیده اند.بر این اساس انسان می تواند با شناخت خویشتن به شناخت عوالم و موجودات دیگر دست یابد؛ پس شناخت دیگری در گرو خودشناسی است.

کلیدواژه ها:

خودشناسی ، خداشناسی ، دیگرشناسی ، علامه طباطبایی(ره) ، امام خمینی(ره)