اثر تمرین تناوبی شدید همراه با جیره پرچرب بر سطح گلوتاتیون پراکسیداز و مالون دی آلدئید در بافت قلب رت های ویستار

مقدمه: مشخص شده است که رژیم غذایی پرچرب فشار اکسایشی قلب را افزایش می­دهد که ممکن است در پاتوژنز بیماری های قلبی­عروقی موثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر ۸ هفته تمرین تناوبی شدید همراه با جیره غذایی پرچرب بر سطح گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و مالون­دی­آلدئید (MDA) در بافت قلب رت­های ویستار اجرا شد. روش کار: در این پژوهش تجربی، تعداد ۲۱ سر رت نر نژاد ویستار با دامنه سنی ۱۲ تا ۱۴ هفته­، به­طور تصادفی به سه گروه شامل جیره نرمال (۷=n)، جیره پرچرب (۷=n) و جیره پرچرب + تمرین تناوبی شدید (۷=n) تقسیم شدند. حیوانات گروه­های دارای جیره پرچرب به مدت ۲۳ هفته رژیم پرچرب دریافت کردند. گروه جیره پرچرب + تمرین تناوبی شدید ضمن دریافت رژیم پرچرب، ۸ هفته پایانی پروتکل تمرین تناوبی شدید را روی نوارگردان و ۳ جلسه در هفته اجرا کردند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت­ها قربانی شدند و سطوح GPX و MDA در بافت قلب به روش رنگ­سنجی آنزیمی اندازه­گیری شد. داده­های جمع­آوری شده با آزمون­های آماری تحلیل واریانس یک­طرفه (ANOVA) و تعقیبی توکی در سطح ۰۵/۰>P بررسی شدند. یافته ها: تغییر معناداری در سطوح آنزیم GPX (۱۴/۰=P) و MDA (۲۱۴/۰=P) در بافت قلبی هر سه گروه جیره نرمال، جیره پرچرب و جیره پرچرب + تمرین تناوبی شدید دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، به نظر می­رسد که اجرای ۸ هفته تمرین تناوبی شدید اثری بر نشانگرهای فشار اکسایشی بافت قلبی در رت­های دریافت­کننده جیره پرچرب ندارد.

کلیدواژه ها:

Antioxidant ، High-fat diet ، High-intensity interval training ، Peroxidant ، Oxidative stress ، تمرین تناوبی شدید ، جیره پرچرب ، آنتی اکسیدان ، پراکسیدان ، فشار اکسایشی