بررسی اثرات گردشگری خانه های دوم بر پایداری محیط زیستی نواحی روستایی دهستان تیرچایی ، شهرستان میانه

گسترش خانه های دوم، از پدیده های مهم قرن بیستم است . نواحی روستایی ، از جمله عرصه هایی است که در این زمینه بهرهبرداری شده است . گردشگری خانه دوم روستایی ، یعنی داشتن و بازدید از یک اقامتگاه ثانویه برای اهداف تفریحی در یک منطقه روستایی ، یک شکل محبوب از تفریحات مبتنی بر طبیعت در بسیاری از کشورهای جهان است . با توجه به ماهیت گردشگری ، خانه های دوم و ارتباط آن با فعالیت های مختلف ، بروز تغییرات و تحولات محیط زیستی و تاثیرات اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی اجتناب ناپذیر است . هدف از انجام این پژوهش بررسی اثرات محیط زیستی گردشگران خانه های دوم بر نواحی روستایی در دهستان تیرچایی ، شهرستان میانه می باشد که به بررسی هشت روستای این دهستان به صورت نمونه پرداخته شده است که جامعه آماری آن با استفاده از فرمول کوکران ۳۰۳ می باشد. روش پژوهش حاضر به صورت توصیفی - تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، منابع کتابخانه ای و میدانی است که برای تجزیه و تحلیل این اطلاعات نرم افزار Spss مورد استفاده واقع شد. یافته های پژوهش بیانگر آن است که اکثر روستاهای مورد مطالعه دچار ناپایداری محیط زیستی است که در آزمون کروسکال والیس رتبه بندی روستایی که بیشترین ناپایداری زیست محیطی بعد از گسترش گردشگری در روستای ونجان با میانگین رتبه ای ۶۷/۴۲ وجود دارد و نتایج آزمون تی تک نمونه ای مولفه تاثیر خانه های دوم بر بهبود کیفیت مساکن روستایی با آماره تی ۸۳۴/۶ بالاترین میزان آماره تی است . نتایج نشان می دهند که اثرات خانه های دوم بر روی این محیط زیست این منطقه ضعیف می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، محیط زیست روستایی ، توسعه پایدار ، شهرستان میانه .