ارزیابی اثر محافظتی ساپونین بر استرس اکسیداتیو ناشی از کلستاز القاء شده با مدلانسداد مجرای صفراوی در بیضه موش های صحرایی نر نژاد ویستار

کلستاز انسدادی یک بیماری کبدی است که در آن به علت مسدود شدن مجرای صفراوی، صفرا نمی تواند جریان یابد. در کلستاز میزاناسید های صفراوی در سرم افزایش می یابد و استرس اکسیداتیو سیستمیک در بافت های مختلف همچون بیضه ها ایجاد می شود کهدرنهایت منجر به آسیب بافت بیضه، کاهش میزان اسپرم، تستوسترون و سایر هورمون های استروئیدی و اختلالات جنسی می شود.ساپونین یک متابولیت گیاهی است که به علت وجود ساختار فنولی در آن، می تواند خاصیت آنتی اکسیدانی داشته باشد. هدف از انجاماین مطالعه، ارزیابی اثربخشی ساپونین خارخاسک در بهبود استرس اکسیداتیو و آسیب های بافت بیضه ناشی از کلستاز انسدادی میباشد. از مدل انسداد مجرای صفراوی برای القای کلستاز در موش های صحرایی نژاد ویستار استفاده شد. در این مطالعه، موش ها باساپونین در دوز های ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم به صور ت محلول در روغن زیتون از طریق گاواژ درون معده ای تیمار شدند.پس از تیمار ۳۰ روزه، نتایج نشان دادند که ساپونین با دوز ۴۰۰ میلی گرم بر کیلو گرم می تواند فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز را افزایش داده و میزان اسپرم را در لوله های منی ساز افزایش دهد. این یافته ها نشان می دهند که ساپونین خارخاسک میتواند در بهبود استرس اکسیداتیو و آسیب های بافت بیضه، ایجاد شده در اثر کلستاز کبدی، موثر باشد

کلیدواژه ها:

ساپونین خارخاسک ، کلستاز انسدادی ، استرس اکسیداتیو ، بافت بیضه ، اسپرماتوژنز