سنجش رویکردهای زمینه محور در برخورد با مسائل نسل جدید برنامه ریزی

نسل قبلی برنامه ریزان برای توضیح اینکه چرا رویکردهای علمی مرسوم در حل مشکلات جوامع شهری متکثر ناکام مانده اند، به مفهوم رایتل و وبر در سال۱۹۷۳ درخصوص"مسائل بغرنج" روی آوردند. مسائل پیچیده به طور قابل توجهی با مسائل ساده متفاوت هستند. آن ها غیر قابل پیش بینی هستند و پاسخ درستی ندارند زیرا مسائل دائما در حال تغییر هستند. در این راستا این سوال مطرح می شود که رویکرد مناسب در برخورد با مسائل موجود در نسل جدید برنامه ریزی( مسائل و بحران های محیط زیستی و.....) کدام است؟ در راستای دستیابی به پاسخ سوال مطالعه، از تحلیل توصیفی- تبیینی استفاده خواهد شد. به منظور گرد آوری اطلاعات و داده ها در بخش توصیفی نیز، از روش مطالعه کتابخانه ای بهره گرفته شده است. در حل امسائل پیچیده راهبرد و سیاست های متعددی می تواند اتخاذ شوند. محیطی که مسائل شریر در آن بوجود می آیند محیطی دائما پویا و متحول است. بنابراین از عوامل ضروری در برنامه ریزی و قواعد سیاست گذاری این است که برنامه ریزی باید احتمال پذیر و در عین حال انعطاف پذیر باشد. بنابراین باید از نظریاتی استفاده شود که دارای این ویژگی ها باشند. اصولا نظریاتی که زمینه محور هستند می توانند به ویژگی های فوق پاسخ دهند.

کلیدواژه ها:

رویکرد زمینه محور ، مسائل نسل جدید ، رویکرد نوآورانه