مروری کوتاه بر تاثیر نوع و غلظت کاتالیست پخت و نسبت NCO/OH بر عمر کاربری کامپوزیت پرانرژی بر پایه پلی بوتادین خاتمه یافته با هیدروکسیل

عمر کاربری کامپوزیت پر انرژی نقش تعیین کننده ای در سهولت فرآیند تولید و کیفیت خواص نهایی محصول دارد. دو پارامتر موثر در تعیین عمر کاربری غلظت عامل پخت (نسبت NCO/OH) و مقدار کاتالیست پخت می باشد. در این مقاله اثر مقادیر مختلف کاتالیست پخت و مقادیر مختلف R (نسبت NCO/OH) بر عمر کاربری کامپوزیت پر انرژی بر پایه HTPB از مراجع علمی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. بررسی های انجام شده در این کار نشان داد با افزایش مقدار کاتالیست پخت؛ سرعت افزایش ویسکوزیته کامپوزیت پر انرژی بیش تر می شود. همچنین با افزایش مقدار R از ۸/۰ تا ۱ سرعت افزایش ویسکوزیته زیاد می شود و مقدار عمر کاربری کاهش می یابد. نکته جالب آنکه با افزایش بیشتر R، از ۱ تا ۱/۱ سرعت افزایش ویسکوزیته نسبت به ۱ R= برخلاف انتظار کاهش و عمر کاربری افزایش می یابد. کامپوزیت پر انرژی برپایه عامل پخت IPDI دارای دو مرحله مجزای افزایش ویسکوزیته و با دو ثابت سرعت متفاوت می باشد. این امر به حضور دو نوع گروه ایزوسیانات با واکنش پذیری متفاوت در ساختار مولکولی این عامل پخت نسبت داده می شود. در این مطالعه اثر کاتالیست های پخت DBTDL، FeAA، TEB و TECH بر عمر کاربری کامپوزیت پر انرژی برپایه HTPB بررسی و با یکدیگر مقایسه شده است. همچنین از طریق معادلات کسینجر و اوزاوا ، مقدار انرژی فعال سازی در سیستم های با انواع کاتالیست پخت قابل ارزیابی و مقایسه است. براین اساس، در بین کاتالیست های پخت مورد بررسی، DBTDL دارای کم ترین میزان انرژی فعال سازی است و در نتیجه سرعت پخت پلی یورتان را به میزان بیش تری افزایش می دهد و عمرکاربری آن کم تر می باشد. همچنین با توجه به مطالعات صورت گرفته، برای دستیابی به پخت مناسب سیستم های پلی یورتان و داشتن عمرکاربری مناسب، مقدار R برابر با ۱ پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

عمر کاربری کاتالیست&#۱۷۲ ، پخت مقدار ویسکوزیته کامپوزیت