بررسی تاثیر ویژگی های شخصیتی بر گرایش به خودکشی یا نقش میانجی متغیرهای خودکارآمدی و معنای زندگی بر روی نوجوانان۱۱-۱۶ ساله مدرسه راهنمایی شهرستان بروجرد

نوجوانی یکی از مهم ترین دورآن های زندگی انسان است که وقوع تغییرات زیست شناختی، روانی و اجتماعی چشمگیر در این دوره، می تواند به مشکلات روان-اجتماعی متعددی مانند خودکشی بی انجامد که در بین نوجوانان از شیوع بالایی برخوردار است. هدف مطالعه حاضر، بررسی ارتباط بین ویژگی های شخصیتی و گرایش به خودکشی و نیز بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی و معنای زندگی در این ارتباط در نوجوانان۱۱-۱۶ ساله مدرسه راهنمایی شهرستان بروجرد می باشد. این مطالعه از نوع توصیفی-مقطعی است. تعداد ۳۸۰دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای برای این مطالعه انتخاب شدند. از پرسشنامه ی پرسشنامه ویژگی های شخصیتی نئو (NEO-PI-R)، مقیاس خودکارآمدی، پرسشنامه ی معنای زندگی، مقیاس گرایش به خودکشی برای گردآوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم-افزارهای SPSS و AMOS و با روش آماری مدل سازی معادلات ساختاری (تحلیل مسیر)، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین روش بوت استرپ برای بررسی مسیر واسطه ای در مطالعه حاضر استفاده شد.یافته ها نشان داد که ویژگی های شخصیتی، پیش بین های معنی دار گرایش به خودکشی، خودکارآمدی و معنای زندگی هستند (۰۰۱/۰p <). همچنین، نتایج نشان داد که خودکارآمدی و معنای زندگی رابطه ی بین ویژگی های شخصیتی را با گرایش به خودکشی را میانجی گری می کنند (۰۱/۰p <). با این حال، این دو متغیر( خود کار آمدی ، معنای زندگی) پیش بین های منفی گرایش به خودکشی هستند و سبب کاهش گرایش به خودکشی در نوجوانان می شوند.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، خودکشی ، نوجوانان.