رابطه تعارض والد- فرزند، سازگاری اجتماعی و خودپنداره تحصیلی با سلامت روان دانش آموزان دختر

هدف از پژوهش حاضر، رابطه تعارض والد- فرزند، سازگاری اجتماعی و خودپنداره تحصیلی با سلامت روان دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر رامشیر در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. جامعه آماری تمامی دانش-آموزان دختر متوسطه اول شهر رامشیر و نمونه آماری بر اساس جدول حجم نمونه ۱۶۹ نفر از دانش آموزان دختر بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های تعارض والد- فرزند اشتراس (۱۹۹۰)، سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (۱۹۹۳)، خودپنداره تحصیلی یسن چین (۲۰۰۴) و سلامت روان نجاریان و داودی (۱۳۸۰) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته نشان داد بین تعارض والد-فرزند و مولفه های آن (استدلال، پرخاشگری کلامی و فیزیکی) و سلامت روان دانش آموزان دختر رابطه منفی معنادار وجود داشت. بین سازگاری اجتماعی و سلامت روان ر رابطه مثبت معنادار وجود داشت. بین خودپنداره تحصیلی و سلامت روان رابطه مثبت وجود داشت. هم چنین نتایج رگرسیون نشان داد سازگاری اجتماعی و خودپنداره تحصیلی به طور مثبت و معنی داری و استدلال، تعارض پرخاشگری کلامی و فیزیکی طور منفی و معنی داری سلامت روان دانش آموزان دختر را پیش بینی کردند و متغیرهای یاد شده ۸۱/۰ واریانس سلامت روان دانش آموزان دختر را تبیین کنند.

کلیدواژه ها:

تعارض والد-فرزند ، سازگاری اجتماعی ، خودپنداره تحصیلی و سلامت روان