بررسی چسبندگی لایه الکتروریسی نایلون۶ به زیرلایه بی بافت پلی پروپیلن
محل انتشار: سیزدهمین کنفرانس ملی مهندسی نساجی ایران
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 80
فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NTEC13_164
تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1403
چکیده مقاله:
تولید لایه نانوالیاف، با وجود تمام پیشرفت ها، هنوز با چالش هایی نظیر ضعف خواص مکانیکی مواجه است که برای حل آن استفاده از یک لایه زیرین، به عنوان بستر پیشنهاد شده است. رفتارهای متفاوت چسبندگی تحت تاثیر برهم کنش های سطح و میزان آن نیز از روش های متفاوتی قابل اندازه گیری است. در این مقاله با بررسی تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی و نتایج آزمون پیلینگ، به بررسی چسبندگی با تحلیل دو عامل اثرگذار قطر و وزن مترمربع زیرلایه بی بافت پرداخته خواهد شد. این بررسی با الکتروریسی محلول پلیمری نایلون۶ بر دو زیرلایه بی بافت با دو وزن مترمربع ۳۰ و ۴۰ گرم بر مترمربع، با میانگین های قطری ۳۴±۱۹۸ و ۴۵±۱۷۴ نانومتر انجام شد. نتایج نشان داد که با کاهش وزن مترمربع زیرلایه، علی رغم افزایش حدود ۱۳/۷ درصدی قطر نانوالیاف، رشد کار نیروی چسبندگی از ۸/۱۵ به ۲۴/۳۷ میلی ژول، مشاهده خواهد شد. علاوه بر آن، در وزن مترمربع یکسان، کاهش قطر موجب افزایش چسبندگی خواهد شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زینب دانش زند
دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
سمیه اکبری
دانشکده مهندسی نساجی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر