پژوهشی در زمینه ارتباط متقابل میان یادگیری مشارکتی و مهارت های فردی و اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

یادگیری مشارکتی از جمله مفاهیم و سازه های مهم تربیتی است، که در بسیاری از کشورهای جهان از جوانب مختلف نظیر عملکرد تحصیلی و خودپنداری ، مهارتهای اجتماعی و... مورد پژوهش و ارزیابی قرار گرفته اند. یادگیری مشارکتی روشی از آموزش و یادگیری است که در آن دانشآموزان در گروههای کوچک کار میکنند تا به اهداف آموزشی دست یابند؛ اهدافی که عمدتا با فعالیتهای یادگیری مشخص میشود و دانشآموزان را به استدلال و مسئولیت پذیری فردی تشویق میکند و پیشرفت تحصیلی تسلط بر اطلاعات و دانشهای نظری در یک زمینه معین تعریف شده می باشد . برای اینکه کودکان و نوجوانان بتوانند از حداکثر ظرفیت ذهنی و توانمندیهای بالقوه ی فردی برخوردار شوند میبایست از نگرش مثبت نسبت به فرد و محیط اطراف و انگیزهای غنی برای تلاش و کوشش بهرهمند شوند بیشک نوجوانانی که دارای روش مناسب یادگیری باشند، نسبت به همسالان خود در شرایط مشابه، پیشرفت تحصیلی و کارآیی بیشتری از خود نشان میدهند و نیز از بارزترین ویژگیهای صاحبان تفکر واگرا و افراد خالق، داشتن اعتماد به نفس و عزت نفس بالاست. که اینها در گروه یادگیری مشارکتی تقویت شده است.در زمینه یادگیری مشارکتی اصل اساسی این است که ما در این گروه با هم هستیم. ما به یکدیگر کمک می کنیم تا موفق شویم. در دروسی که طی آنها دانش آموزان با کار با یکدیگر و کمک به هم به اهداف مشترک دست مییابند، بین دانش آموزان به هم پیوستگی مثبت برقرار است. آنان این گونه برداشت میکنند که اگر همهی اعضای گروه در جهت هدفی مشترک با هم کار کنند، با بازه و راندمان بهتری به اهداف میرسند. در گذشته توجه کلاس ها به راهبردهای مشارکتی بسیار اندک بود.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، مهارت های اجتماعی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ، کلاس درس