بررسی تاثیر و راهبردهای قصه گویی در رشد مولفه های قضاوت اخلاقی پسران مقطع ابتدایی

پژوهش ها نشان داده اند که کودکان به طور کلی از قصه لذت می برند و آن را به سایر روشهای درمانی ترجیح می دهند. قصه و داستان بستر مناسبی است تا کودک را در معرض تجربه های جدیدی قرار دهد. در داستان شخصیت ها نگرش ها و دیدگاههای تازه به کودک عرضه می شود. کودک مفاهیم تازه ای را کشف می کندکه با ساختار های شناختی وی در تعارض است . کودک برای رفع این تضادها دست به اصلاح ساختارهای شناختی موجود خود می زند و به سازماندهی مجدد آن می پردازد. قصه و داستان با مفاهیم جذاب و لذت بخش خود می تواند عاطفه کودک را برانگیزد و فعالیت های ذهنی وی را تسریع کند. بسیاری از علاقه مندان به این فن به تجارب خود متکی هستند وکمتر به اصول قابل قبول و روش های علمی این فن آشنایی دارند. در مدارس مربیان زمان زیادی به مسائل آموزشی اختصاص میدهند و دانش آموزان بیشتر وقت خودرا صرف یادگیری های غیرفعال کرده و از سختی و خشکی درسها و اضطراب امتحان رنج میبرند در حالی که می توان با شیوه های مورد علاقه کودکان از جمله قصه گویی از سختی و خشکی درسها کاست . برخی پژوهش ها حاکی از آنند که با استفاده از شیوه های غیر مستقیم می توان کیفیت یادگیری در آموزش مفاهیم ریاضی ، علوم تجربی و آموزش ساعت را بهبود بخشید، همچنین پژوهش های دیگری نشان داده اند که در آموزش مسائل اخلاقی می توان از قصه گویی به خوبی استفاده کرد حال با توجه به اهمیت دوران کودکی و علاقه ذاتی کودکان به قصه و اهمیت و اخلاق در آنها این سوال مطرح می شود که آیا می توان با استفاده از قصه و با جدی گرفتن جایگاه قصه گویی در برنامه های درسی مدارس به رشد قضاوت اخلاقی در کودکان کمک کرد؟آیا قصه گویی تاثیری بر رشد قضاوت اخلاقی کودکان مقطع ابتدایی دارد؟

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، قصه گویی ، قضاوت اخلاقی