شیوه های تقویت خودپنداره مثبت در کودکان استثنایی

درصد چشمگیری از کودکان بر اثر عوامل گوناگون دچار نقیصه هایی از نظر ذهنی و جسمی می گردند که این نقیصه با معلولیت بعلت فقدان راه حل درمانی مناسب در تمام سنین و گاه تا آخر عمر با آنان همراه می باشد. معلولیت و ناتوانی جسمی منشاء مشکلات عاطفی زیادی است و اثرات آن ممکن است در اشکال مختلف روحی و رفتاری نمایان شود. به طور کلی ، معلولیت از هر نوع و شکل که باشد اغلب از طریق ایجاد نگرانی ، کاهش اعتماد به نفس و اشفتگی روانی باعث ایجاد بحران های روحی و رفتاری می گردد. افراد دچار ناتوانی اکثرا بیکار، از نظر اجتمعی منزوی ، فقیر، کمتر تحصیل کرده، دارای برچسب یا داغ اجتماعی و محروم اند و در جوامع مختلف با موانع ، تعصبات و جهت گیری های متعدد جسمانی ، قانونی ، اقتصادی و روانی - اجتماعی مواجه هستند از آن جا که افراد دارای ناتوانی جسمی در مقایسه با افراد عادی تمایل بیشتری به انزوای اجتماعی دارند، مشارکت اجتماعی آنان کمتر است و در مقایسه با اکثر مردم دارای درآمد و تحصیلات و شغل کمتری هستند.نتایج یافته های ما نشان داد که ارائه راهبردهایی نظیرآموزش مهارت های اجتماعی لازم، تقویت خودپنداری مثبت و روش های حل مساله با عنایت به تفاوت های فردی ، در دسترس قرار دادن منابع و مواد آموزشی با استفاده از راهکارهای چند حسی در آموزش و تجهیز مربیان به دانش و فناوری آموزشی به روز و مشارکت جدی و رغبت آمیز کودکان استثنایی در فعالیت های اجتماعی و بازی در بهبود خودپنداره مثبت و عزت نفس کودکان استثنایی نقش مهمی را ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

معلولیت ، تقویت خودپنداره مثبت ، کودکان استثنایی