بررسی میزان اثربخشی انواع روشهای بازی درمانی بر درمان و یا کاهش علائم اختلال بیش فعالی / کمبود توجه در کودکان

اختلال نارسایی توجه همراه با بیش فعالی یکی از رایج ترین اختلالات دوران نوباوگی است که در برخی از کودکان پیش دبستانی یا در سالهای نخستین مدرسه ظاهر می شود. تشخیص این اختلال در سن زیر پنج سال به دلیل شباهت با رفتارهای شیطنت آمیز قدری مشکل است . در بین روشهای درمانی به کار گرفته شده، بازی درمانی ، یک برنامه درمانی مناسب برای طیف وسیعی از مشکلات روانشناختی کودکان و نوجوانانی است که در سنین ۳ تا ۱۶ سال قرار دارند و توسط روانشناسان و پژوهشگران در دهه های مختلف برای درمان اکثریت اختلالات استفاده شده است . مطالعه کاربردی حاضر با روش کتابخانه ای به بررسی پژوهش های موجود در این حوزه پرداخته و طی نتیجه به دست آمده اگر در درمان اختلال بیش فعالی /کمبود توجه ، از تکنیک های مختلف بازی درمانی همچون بازی های رایانه ای ، شن بازی درمانی ، بازی های بومی و محلی ، بازی های گروهی ، انواع فعالیت های فیزیکی و ورزش مغزی به خصوص در دوران کودکی بهره ببریم ، می تواند منجر به رفع یا کاهش این اختلال گردد.

کلیدواژه ها:

اختلال بیش فعالی ، درمان ، بازی درمانی ، آموزش ، کودکان