اثربخشی فرزند پروری مثبت بر کنترل هیجانی مادران دارای کودکان با اختلال طیف اتیسم

اختلال طیف اتیسم به عنوان یکی از اختلالات عصبی رشدی، والدین کودکان دارای اختلال طیف اتیسم همواره با چالشهای متنوعی مواجه هستند و هیجانات منفی بسیاری را تجربه میکنند لذا هدف از پژوهش حاضر اثربخشی فرزندپروری مثبت بر کنترل هیجانی مادران دارای کودکان با اختلال طیف اتیسم بود. روش پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع پژوهشهای کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها از نوع پژوهشهای شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود.هجامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی مادران کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در شهر تهران تشکیل دادند. نمونه پژوهش حاضر، از بین مادران کودکان دارای اختلال طیف اتیسم که به مرکز توانبخشی اتیسم مراجعه نموده بودند با استفاده از فراخوان و داشتن ملاکهای ورود و خروج انتخاب گردیدند. در نهایت تعداد ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه کنترل هیجانی راجرز و نشور((۱۹۸۷ بود. یافته های بدست آمده نشان داد که برنامه فرزندپروری مثبت بر کنترل هیجان مادران دارای کودکان با اختلال طیف اتیسم اثر بخش بوده است. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان نتیجه گرفت برنامه فرزندپروری مثبت والدین را در مقابل مشکلات و چالشهای موجود توانمند و مقاوم میسازد و کنترلگری هیجانی را ارتقا میبخشد بنابراین ضروری است که برنامه مداخله فرزندپروری مثبت مورد توجه درمانگران و پژوهشگران قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری مثبت ، کنترلگری هیجانی ، اختلال طیف اتیسم ، والدین