مروری بر بیماری اوتیسم و درمان از طریق تئاتر درمانی (سایکودراما)

اختلال اوتیسم یا طیف اوتیسم (ASD) یک اصطلاح گسترده است که پزشکان از آن برای توصیف گروهی از اختلالاترشدی عصبی استفاده می کنند. این اختلالات با مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی مشخص می شوند. افراد مبتلا به ASD اغلب علائم یا الگوهای رفتاری محدود، تکراری و کلیشه ای را نشان می دهند. اصطلاح «طیف» در این تعریف بازتاب دهنده این حقیقت است که علائم در بین افراد مختلف متفاوت است و انواع و شدت متغیری دارد. اوتیسم درپسران چهار برابر دختران است . امروزه بسیاری از محققان، اختلال طیف اوتیسم را برای توصیف اختلالات رشدی فراگیربه کار می برند، در این مدل، تفاوت های سه اختلال رشدی فراگیر رایج بیشین شامل اختلال اوتیسم، اختلال آسپرگر واختلالات رشدی فراگیر از جهات دیگر نامشخص، به سطوح متفاوت اختلال و نه نوع اختلال اشاره می کند. بر اساساهمیت و پیش آگهی ضعیف و عدم آگاهی لازم در میان افراد جامعه ایرانی، این مقاله در مورد مهم ترین علل ایجاداختلال طیف اوتیسم بحث می کند. هنوز هیچ علت واحدی برای اختلال طیف اوتیسم شناخته نشده است. اگرچهاختلال طیف اوتیسم ممکن است در اثر کنش و واکنش عوامل عصبی زیستی و محیطی با استعداد ژنتیکی ایجاد شود.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف اوتیسم ، حافظه ، مغز ، توجه ، مشکلات ارتباطی ، سایکودراما.