نقش آموزش مهارت های خودیاری و خودتنظیمی بر بهبود کارکرد اجرایی و مشکلات هیجانی - رفتاری دانش آموزان کم توان ذهنی

هدف این پژوهش حاضر بررسی نقش آموزش مهارت های خودیاری و خودتنظیمی در بهبود کارکرد اجرایی و مشکلاترفتاری هیجانی در دانش آموزان کم توان ذهنی بوده است. روش پژوهش به صورت مروری و با مطالعه اسناد ومتون موجود در این زمینه انجام شده است. یافته ها نشان داده است که آموزش مهارت های خودیاری و خودتنظیمی می تواند بهطور مثبت و معناداری بر بهبود کارکرد اجرایی و مشکلات هیجانی رفتاری دانش آموزان کم توان ذهنی تاثیرگذار باشد. این مهارت ها نه تنها به بهبود مشکلات رفتاری هیجانی آنان کمک کرده، بلکه به ارتقاء توانمندی های شناختی، اجتماعی و عاطفی آنان نیز انجامیده است . در نتیجه، پژوهش حاضر تاکید دارد که اهمیت آموزش مهارت های خودیاریو خودتنظیمی در زندگی تحصیلی دانش آموزان کم توان ذهنی غفلت ناپذیر است و می تواند به عنوان یک راهبرد موثرواقعی در بهبود کیفیت زندگی و عملکرد آموزشی آنان محسوب گردد. آموزش مهارت های خود یاری و خودتنظیمی بربهبود مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به کم توانی ذهنی تاثیر دارد و با نتایج پژوهش های (ناتالی، کثرین وکارال ۲۰۰۶ ؛ طاهری، ظفری و مرادپور ۱۳۹۶ ) سو، لین، وو و چن ( ۲۰۰۸ ) که نشان دادند آموزش مهارت هایخودتنظیمی موجب بهبود مهارت های اجتماعی و شناختی کودکان مبتلا به اختلال کم توانی ذهنی می شود همسواست. همچنین این نتایج بطور ضمنی با نتایج پژوهش های واکر ۲۰۱۱ ؛ جلوه گر، کاوشکی، اصغری نکاح ۱۳۹۲ ؛ بلیرو رازا ۲۰۰۷ ؛ برگر، کافمن، لیونه و هینک ۲۰۰۷ ؛ و رزن و همکاران ۲۰۱۰ که حاکی از همبستگی خودتنظیمیبا مهارت های اجتماعی در کودکان بود همسو است. می توان گفت آموزش خودتنظیمی فرصتی را برای کودکان فراهممی کند تا مقاومت در برابر واکنش های طبیعی خود همچون خشم را تمرین کرده و نحوه تنظیم هیجان های خود رافراگیرند. بنابراین توجه ویژه به افراد کم توان ذهنی و بررسی دقیق چالش های پیش رو در جهت توانمند شدن و کسب مهارت، در آنان بسیار اهمیت دارد و می تواند منجر به راه کارهایی برای افزایش مهارت های اجتماعی،مهارت های زندگی و در کل خودتوانمندسازی آنان شود

کلیدواژه ها:

مهارت های خودیاری و خودتنظیمی ، بهبود کارکرد اجرایی ، مشکلات هیجانی رفتاری ، دانش آموزان کم توان ذهنی