سنجش و تحلیل اجتماع پذیری فضاهای شهری (مورد پژوهی: باغ وکیل آباد شهر مشهد)

امروزه میزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن متناسب است؛ اما آنچه امروزه در اغلب فضاهای شهری مشاهده می شود، کاهش روابط، مشارکت، تعاملات و در عمل کاهش سرمایه اجتماعی ساکنان در این فضاهاست. از این منظر، ایجاد و بازتولید فضاهای اجتماع پذیر به عنوان محلی برای رخداد تعاملات اجتماعی در راستای خلق محیط های شهری پایدار یکی از اهدافی است که طی دهه های اخیر برای این منظور بسیار موردتوجه قرارگرفته است. فضاهای شهری اجتماع پذیر عبارت است از یک فضای شهری که در آن حضور تعداد قابل توجهی از افراد و تنوع آن ها به لحاظ سن و جنس در گستره زمانی وسیعی از روز که فعالیت هایشان عمدتا به شکل انتخابی یا اجتماعی بروز می یابد، به چشم می خورد؛ بنابراین، پژوهش حاضر در راستای سنجش و تحلیل باغ وکیل آباد شهر مشهد از منظر اجتماع پذیری آن انجام گرفته است. روش جمع آوری اطلاعات این پژوهش مبتنی بر پیمایش اجتماعی (ابزار پرسش نامه) و کالبدی (مشاهده) بوده که در آن ۲۰۰ نفر از استفاده کنندگان و حاضران واقع در باغ وکیل آباد شهر مشهد به صورت تصادفی مورد پرسشگری واقع شدند و نتایج حاصل از آن با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای مورد تجزیه و تحلیل واقع شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که باغ وکیلآباد شهر مشهد از منظر مولفه های اجتماعی، کالبدی و عملکردی اجتماع پذیری فضاهای شهری در وضعیت مطلوبی قرار دارد؛ بدین ترتیب، در سطح اطمینان ۹۵ درصد می توان اذعان داشت که باغ وکیل آباد شهر مشهد از منظر اجتماع پذیری از شرایط مطلوبی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

فضاهای شهری ، اجتماع پذیری ، فضاهای اجتماع پذیر ، تعاملات اجتماعی ، باغ وکیل آباد شهر مشهد