بررسی اثر شعاع محدوده مورد بررسی و بزرگای حداقلی بر پارامترهای لرزه خیزی و پاسخ تحلیل خطر لرزه ای، مطالعه موردی بیمارستان امام علی کرمانشاه

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 35

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JSEC-11-1_012

تاریخ نمایه سازی: 20 فروردین 1403

چکیده مقاله:

مهم ترین عوامل موثر بر پارامترهای لرزه خیزی هر منطقه، شعاع محدوده مورد بررسی و بزرگای حداقلی می باشد. در این بیمارستان امام علی به عنوان نمونه موردی در شهر کرمانشاه که با خطر لرزه خیزی بالا در غرب ایران قرار گرفته است انتخاب شده و محدوده های ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ کیلومتری از سایت مورد نظر با بزرگاهای حداقلی ۴، ۵/۴ و ۵ ریشتری به عنوان پارامترهای مورد مطالعه انتخاب و تاثیر آن ها بر روی نتایج تحلیل خطر مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به اینکه شعاع ۲۰۰ کیلومتری و بزرگای حداقلی ۴ ریشتری بیشترین طول گسل و رویداد زلزله را دارد، به عنوان زلزله مرجع انتخاب شده و سایر موارد با این مدل بررسی خواهند شد. نتایج نشان می دهد که اگرچه در برخی از دوره بازگشت ها مانند ۴۷۵ و ۲۴۷۵ سال در فاصله ۱۰۰ کیلومتری، نتایج قابل قبولی نسبت به مدل مرجع به دست آمده است و اختلافات شتاب حداکثر زمین ۲۰ الی ۳۰ درصد می باشد؛ اما در برخی از دوره بازگشت ها مانند ۷۵ سال، در تمام بزرگاهای حداقلی مبنا، مقادیر شتاب حدکثری تا ۵۰ درصد اختلاف را نشان می‎ دهند و لذا این فاصله جهت تحلیل خطر مناسب نمی باشد. در فاصله ۱۵۰ کیلومتری برای بزرگاهای حداقلی ۴ ریشتر نتایج قابل قبول می باشد و اختلاف شتاب حداکثر زمین نتایج نسبت به مدل مرجع حدودا ۴ درصد است؛ اما در سایر بزرگاهای ۵/۴ و ۵ ریشتری در دوره بازگشت ۷۵ سال نتایج اختلافاتی تا ۱۴ درصد را نشان می دهد ولی در دوره بازگشت های دیگر نتایج قابل قبول می باشند و اختلاف نتایج تا حدود ۵ درصد است. همچنین در فاصله ۲۰۰ کیلومتری نتایج قابل قبولی در تمام بزرگاها ارائه شده و اختلاف نتایج در حدود ۵ درصد می باشد. به همین علت می توان تا بزرگای حداقلی ۵ ریشتر را به عنوان بزرگای مبنای حداقلی برای این فاصله در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

سجاد اسماعیل زاده

استادیار، گروه مهندسی عمران ، واحد صحنه ، دانشگاه آزاد اسلامی ، صحنه ، ایران

محمدجواد محمودی

دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران