اثر منطقه گرایی بر توسعه مالی (مطالعه موردی : کشورهای آسیای جنوب غربی )

دولت مردان و سیاست مداران و قانون گذاران هر کشور به دنبال بهبود وضعیت سیاسی و اقتصادی کشور خود به منظور رفاه حال مردم می باشند. آیتم های بهبود وضعیت اقتصاد ی شامل موارد زیادی می باشد که از آن می توان به رشد اقتصادی ، توسعه مالی و آزادسازی تجاری اشاره کرد. در این پژوهش تلاش گردیده است تا اثر منطقه گرایی بر توسعه مالی در بین کشورهای منطقه خلیج فارس شامل ایران، عراق، کویت ، عربستان، امارات، قطر، بحرین و عمان از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ میلادی بررسی شود. این کشورها از آنجا که اقتصادشان شبیه یکدیگر می باشد(بیشتر متکی بر صادرات و فروش نفت ) برای مقایسه و بررسی مناسب می باشند. جهت انجام این پژوهش ازتولید ناخالص مل ی سرانه به عنوان متغیر رشد اقتصادی ، شاخص کل اعتبارات اعطایی داخلی به بخش خصوصی بعنوان متغیر توسعه مالی و از شاخص حجم نقدینگی اقتصاد به عنوان متغیر عمق مالی استفاده شده است . مجموع صادرات و واردات نیز به عنوان متغیر آزادسازی تجاری در مدل تجربی به کار برده شده است .نتایج به دست آمده ی پژوهش نیز به شرح زیر میباشند:۱-متغیر توسعه مالی علت متغیر رشد اقتصاد ی نیست ، اما رشد اقتصادی علت توسعه مالی می باشد، که این بیانگر رابطه یکطرفه و مثبت بین این دو متغیر می باشد.۲-عمق مالی علت رشد اقتصادی نمی باشد ، اما رشد اقتصادی علت عمق مالی می باشد و با آن رابطه مثبت و مستقیم دارد .۳-رشد اقتصادی و آزادسازی تجاری رابطه خطی مثبت با یکدیگر دارند لیکن هیچ یک با دیگری رابطه علی ندارند .۴-توسعه مالی علت آزادسازی تجاری نیست اما، آزاد سازی تجاری علت توسعه مالی می باشد . (رابطه یک طرفه مثبت ) ۵-عمق مالی علت توسعه مالی و توسعه مالی علت عمق مالی می باشد و یک رابطه دوطرفه مثبت بین این دو متغیر برقرار می باشد .

کلیدواژه ها:

منطقه گرایی ، رشد اقتصادی ، توسعه مالی ، آزادسازی تجاری