بررسی نقص شیفت کاری در بروز دیس پپسی

زمینه و هدف: به کار خارج از محدوده زمانی 7 صبح تا 6 عصر نوبتکاری اطلاق می شود. مطالعات نشان داده است که نوبتکاری بر سلامت کارگران آثار سوء دارد. این آثار با سه فاکتور ریتم سیرکادین، خواب و زندگی شخصی کارگر در ارتباط است. اثرات نامطلوب نوبتکاری در ریتم سیر کادین عبارتند از: خلق منفی، اختلالات خواب و گوارشی که دو مورد اول نیز در بروز اختلالات گوارشی نظیر دیسپپسی تاثیر گذارند. این اختلالات می توانند با افزایش روزهای غیبت از کار باعث تولی بهره وری شوند. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر شیفتکاری در بروز دیسپپسی و یافتن ریسک فاکتورهای همراه آن است. روش و بررسی: نوع مطالعه همگروهی و تاریخی است که در شرکت سایپا بر روی نفر نوبتکار و 100 نفر روزکار (گروه کنترل) انجام شد. بروز دیسسپپسی توسط پرسشنامه استاندارد با توجه به معیارهای روم 3 محاسبه و داده ها توسط نرم افزار SPSS آنالیز شد. یافته ها: 44% از نوبتکاران و 21% از روز کاران مبتلا به دیسپپسی بودند. 0.0001=p و 2.96=OR سن و ضعیت تاهل با ابتلا به دیسپپسی در شیفتکاران معنی دار شد. 0.05>p سطح تحصیلات و ساعات کار هفتگی با ابتلا به دیسپپسی رابطه نداشت. آنالیز رگرسیون لجستیک رابطه شیفتکاری و ابتلا به دیسپپسی را تایید کرد.0.05>p. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر کار شیفتی در بروز دیسپپسی، توصیه می شود در معاینات بدو استخدام، دوره ای و برگشت به کار توجه خاصی به شیفتکاری و عوارض گوارشی ناشی از آن نمود.

کلیدواژه ها:

شیفت کاری ، دیس پپسی ، سیرکادین