مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت و آموزش تنظیم هیجان بر تحمل پریشانی ودرماندگی روانشناختی زنان دارای همسر معتاد

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت و آموزش تنظیم هیجان بر تحملپریشانی و درماندگی روانشناختی زنان دارای همسر معتاد انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوعطرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان دارای همسرمعتاد در نیمه دوم سال ۱۴۰۰ بود. نمونه پژوهش شامل ۴۵ نفراز این زنان بود که بصورت در دسترسانتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر کدام ۱۵ نفر) جایگزینشدند. شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه های تحمل پریشانی و درماندگی روانشناختی راتکمیل کردند. برنامه درمان مبتنی بر شفقت و آموزش تنظیم هیجان به مدت ۸ جلسه، هر جلسه بهمدت ۹۰ دقیقه و یک بار در هفته برای دو گروه آزمایش اجرا شد. گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد.جهت آزمون فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس با آزمون تعقیبی بانفرونی استفادهشده است. یافته ها نشان داد نشان داد درمان مبتنی بر شفقت و آموزش تنظیم هیجان بر تحمل پریشانیو درماندگی روانشناختی اثربخش است. اما بین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت و آموزش تنظیم هیجانتفاوت معناداری وجود نداشت. لذا نتیجه این پژوهش، حمایتی تجربی برای هر دو رویکرد در جهت بهبودتحمل پریشانی و درماندگی روانشناختی زنان دارای همسر معتاد ویژه فراهم می کند

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، زنان ، آموزش تنظیم هیجان ، تحمل پریشانی ، درماندگی روانشناختی ، درمان مبتنی بر شفقت.