بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی در افزایش سلامت روانشناختی دانش آموزان

دوره نوجوانی دوره ای است که در مصادف با تغییر و انتقال در برگ، ۱۹۹۰ استقلابل نسبی از والدین و وابستگی به گروه همسالان ودوستان، رشد و تحول مفهوم خود و هویت یابی اجتماعی و جنسی، انتخاب رشته تحصیلی، برنامه ریزی برای دانشگاه و انتخاب شغل از جمله عواملی هستند که برای نوجوانانی تنیدگی هایی را ایجاد می کنند (فورنت و همکاران ۱۹۹۸) این عوامل تنیدگی زا توام با خواست ها و تقاضاهای آموزشی در محیط مدرسه و انتظارات والدین از نوجوانان، سلامت و بهداشت روانی آنها را به مخاطره می اندازد و بر عملکرد کلی و تحصیلی آنها تاثیر منفی می گذارد (نایمی و واینیوماکی ،۱۹۹۹) پژوهش ها حاکی است افرادی که در رویارویی با چنین مسائدلی فاقد توانایی های لازم و اساسی هستند، آسیب پذیر بوده و مشکلاتی نظیر افسردگی، تنهایی و احساس طردشدگی، کمرویی، خشم، تعارض بین فردی و.. را تجربه می کنند. در عین حال پژوهش های بی شماری حاکی است که بسیاری از مشکلات و اخلالات روانی - عاطفی ریشه های روانی - اجتماعی دارند وارتقای مهارت های مقابله ای و توانایی های روانی - اجتماعی در بهبود و سلامت روانشناختی افراد بسیار موثر است. این توانایی ها فرد را برای مقابله موثر با موقعیت های تعارض زا یاری می کند و شخص را قادر می سازد تا در رالبطه با سایر افراد جامعه، فرهنگ و محیط خود به گونه ای مثبت و سازگارانه عمل کرده و سلامت به ویژه سلامت روانی خود را تامین کند. به همین دلیل سال هایاخیر آموزش مهارت های زندگی برای آماده نمودن افراد هنگام مقابله با مشکلات و فشارهای زندگی و ایجاد رفتارهای مثبت و کاهش رفتارهای منفی و در نتیجه دستیابی به زندگی موفقیت آمیز مورد توجه روانشناسان و دست اندرکاران نظام های آموزشی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، سلامت روانشناختی ، مهارت های ارتباطی