تاثیر برنامه درسی مبتنی بر حل مسئله بر توسعه حرفه ای و عملکرد پژوهشی معلمان ابتدایی شهرستان ساری در شرایط پسا کرونا

پژوهش حاضر با هدف تاثیر برنامه درسی مبتنی بر حل مسئله بر توسعه حرفه ای و عملکرد پژوهشی معلمان ابتدایی در شرایط پسا کرونا، انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه معلمان ابتدایی نواحی ۱ و ۲ آموزش و پرورش شهرستان ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ به تعداد ۱۴۸۶ نفر بود که طبق جدول کرجسی و مورگان تعداد ۳۰۶ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت زن: ۱۷۷ نفر و مرد: ۱۲۹ نفر انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های استاندارد برنامه درسی مبتنی بر حل مسئله دلفان آذری و همکاران ۱۳۹۹، توسعه حرفه ای گروه استانداردهای حرفه ای ایالت کنتاکی آمریکا ۱۹۹۳ وعملکرد پژوهشی گوران و ابراهیم زاده پهنه کلایی ۱۳۹۵ بود. روایی محتوایی با نظر متخصصان تایید شد و به روش همسانی درونی و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، پایایی پرسشنامه های برنامه درسی مبتنی بر حل مسئله، توسعه حرفه ای و عملکرد پژوهشی به ترتیب برابر ۰/۸۸، ۰/۸۴ و ۰/۸۹ محاسبه شد. آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیونی و تحلیل مسیر در سطح اطمینان ۹۵ درصد α=۰/۰۵ نشان داد که بین برنامه درسی مبتنی بر حل مسئله با توسعه حرفه ای عملکرد پژوهشی معلمان ابتدایی در شرایط پسا کرونا رابطه مثبت معناداری وجود دارد. هم چنین برنامه درسی مبتنی بر حل مسئله بر توسعه حرفه ای عملکرد پژوهشی معلمن ابتدایی در شرایط پساکرونا تاثیر مثبت دارد، به طوری که تاثیر برنامه درسی مبتنی بر حل مسئله بر توسعه حرفه ای (ضریب تاثیر ۰/۷۸ معنادارترین مسیر و بالاترین تاثیرگذاری و تاثیر برنامه درسی مبتنی بر حل مسئله برعملکرد پژوهشی (ضریب تاثیر: ۰/۶۵ در مرتبه بعدی قرار دارد و مدل برازش داده شده مورد تایید داده ها بود.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، توسعه حرفه ای ، پسا کرونا ، منابع انسانی