طراحی و ساماندهی مسیر پیاده در محلات شهری با تاکید بر سرزندگی فضایی (نمونه موردی محله فصرالدشت شهر شیراز)

سلطه تدریجی حرکت سواره بر فضاها و معابر شهری، برنامه ریزی و طراحی شهری را از مقیاس ها و نیازهای انسان پیاده دور ساخته و در نتیجه، از ارزش ها و جاذبه های اجتماعی و فرهنگی فضاهای شهری کاسته است. فضاهای شهری پیاده پاسخی برای نیاز عالی انسان در شهر است. پیاده راه های شهری پاسخ مثبت به نیاز روزافزون جامعه شهری با آلودگی های فراوان در محیط های ناامن از تردد ماشین و محوطه های پرجن وجوش کودکان و هیاهوی فروشندگان و پیر و جوان در میان شهرهاست. به دنبال ایجاد سرزندگی بیشتر و تبدیل سکونتگاه های شهری به شهرهای انسان محور, ساختند. رویکرد حاکم بر این پژوهش، کاربردی– » پیاده راه « بسیاری از شهرها فضاهای بدون وسیله نقلیه ای به نام توسعه ای و روش تحقیق آن، توصیفی- تحلیلی، مبتنی بر نظرخواهی از طریق پرسش نامه است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی تک نمونه ای استفاده شده است. در تحلیل نظریات در خصوص مسیرهای پیاده و کیفیت محیطی آن گویه های؛ وضعیت کلی پیاده راه، شناسایی شده است. در بررسی وضعیت کلی شاخص های تحقیق در آزمون تی تک نمونه ای نتایج عددی کمتر از حد مبنا را نشان می دهد به طوری که مجموع میانگین بدست آمده عدد ۲.۶۸ را نشان می دهد که در این رابطه توجه جدی مدیریت به بحث سرزندگی فضایی پیاده راه محله را نشان می دهد. فقط در بحث شاخص های زیست محیطی اعداد بعلت وجود سبزینگی موجود عدد بالاتر از حد مبنا را دارد.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، پیاده راه ، سرزندگی ، محله قصرالدشت