دستیابی به معماری پایدار با استفاده از راهکارهای معماری ایرانی

آدمی همواره در پی یافتن راهکارهایی برای بهتر زیستن است. افزایش جمعیت در جهان و رویارویی با بحران انرژی طراحان و معماران را با چالشی سخت مواجه ساخته است. مفهوم پایداری در دهه های اخیر به دلیل توجه و رسیدن به توسعه پایدار مورد علاقه بسیاری از رشته ها قرار گرفته است. معماری بومی ایران ویژگی های منحصر به فردی دارد که جنبه های زیبایی و حفظ محیط زیست را مد نظر قرار داده است. معماری پایدار نظربه و سبک ساختمان هایی است که با اصول سازگار با محیط زیست طراحی و ساخته شده اند. معماری پایدار بر آن است که منابع مصرفی در ساخت، استفاده و بهره برداری ساختمان را به حداقل رسانده و در ادامه از آسیب به محیط زیست جلوگیری کند. هدف از این پژوهش بررسی معماری پایدار و یافتن راهکارهای معماری بومی برای دستیابی به معماری پایدار است. این مقاله در نظر دارد با تکیه بر عناصر معماری بومی و استفاده از آن در طراحی در جهت آسایش و سلامتی انسان قدم بردارد و با رعایت اصول پایداری، حفظ محیط زیست. صرفه جویی در مصرف آنرژی و همچنین جلوگیری از تخریب محیط زیست را نیز در پی داشته باشد. پژوهش حاضر مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج به دست آمده از این پژوهش به درک اهمیت نقش معماری ایرانی در دستیابی به پایداری در معماری منجر می گردد.

کلیدواژه ها:

معماری ، معماری بومی ، محیط زیست ، معماری پایدار