استفاده از علم بایونیک در نمای تطبیق پذیر با بهره گیری از الگوهای ایرانی_اسلامی

امروزه نماها در واقع مغز متفکر ساختمان بوده که تا حد زیادی در کنترل نور روز و تامین آسایش استفاده کنندگان نقش تعیین کننده ای دارند . در طبیعت موجودات زنده با تغیرات محیطی، سازگار شده و هماهنگ با ارگانیسم طبیعی تعغیر میابند. این تغییرات با مصرف حداقل انرژی و در سازگاری کامل با محیط اطراف خود صورت می پذیرد. تمرکز بر روش های بیونیک می تواند دیدگاه ها و راه حل های نوآورانه را به همراه داشته باشد. یکی از اهداف این پژوهش استفاده از این راهکارها در طراحی نمای تطبیق پذیر با محیط اطرف به منظور کنترل نور روز و تامین نیاز کاربران میباشد. با توجه به ملاحظات فرهنگی در طراحی نما، نماهای تطبیق پذیر، حاوی راهکارهایی برای بازآفرینی هندسه ایرانی اسلامی است. بنابراین نما میتواند ابزاری برای تولید هندسه هایی باشدکه از طریق مکانیزم های باز و بسته شونده، در بهینه سازی ارتباط درون و بیرون بنا موثر باشد.

کلیدواژه ها:

نمای تطبیق پذیر ، علم بایونیک ، نور روز ، الگوهای ایرانی_اسلامی