مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی با درمان هیجان مدار بر انعطاف پذیری شناختی و تکانشگری در نوجوانان دارای اعتیاد به اینترنت

اعتیاد به اینترنت و فضای مجازی و شیوع روزافزون آن در سال­های اخیر میان نوجوانان، شرایط چالش­برانگیزی را برای آن­ها و والدینشان ایجاد کرده است. پژوهش حاضر با هدف، مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی با درمان هیجان مدار بر انعطاف پذیری شناختی و تکانشگری در نوجوانان دارای اعتیاد به اینترنت صورت گرفت. روش پژوهش، طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل نوجوانان دارای اعتیاد به اینترنت ساکن در شهر تهران بود که ۴۵ نفر از داوطلبین واجدین شرایط به شیوه نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده­ها از پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ (۱۹۹۶)، مﻘیاس هیجانخواهی زاکرمن (۱۹۷۸)، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) و مقیاس تکانشگری بارات (۱۹۵۹) استفاده شد. هشت جلسه ۹۰ دقیقه­ای درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان هیجان مدار، به طور جداگانه برای گروه­های آزمایش اجرا شد. داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر ‎و با آزمون تعقیبی بن­فرونی تحلیل شدند. نتایج نشان داد درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان هیجان مدار سبب افزایش انعطاف پذیری شناختی و کاهش تکانشگری می­شوند. بر اساس یافته­های پژوهش حاضر، درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان هیجان مدار بر انعطاف پذیری شناختی و تکانشگری در نوجوانان دارای اعتیاد به اینترنت تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند

کلیدواژه ها:

cognitive-behavioral therapy based on mindfulness ، emotion-oriented therapy ، cognitive flexibility ، impulsivity ، Internet addiction. ، درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی ، درمان هیجان مدار ، انعطاف پذیری شناختی ، تکانشگری ، اعتیاد به اینترنت.