بررسی ارتباط روش تدریس شاگرد محور و رشد و پرورش خلاقیت دانش آموزان

امروزه کار معلمان همچون مشاغل دیگر به تخصصهای دیگری نیاز دارد . معلم امروز بدون آگاهی از روانشناسی ، فلسفه و اصول یادگیری، روشها و فنون تدریس ، هرگز قادر نخواهد بود وظیفه ی خطیر خود را به نحو شایسته انجام دهد . امروز معلمان نمی توانند صرفا به اتکای داشتن مدرک دیپلم یا لیسانس وارد کلاس شوند ، زیرا شناخت شاگردان و آگاهی از فرآیند تدریس ،نخستین نیازی است که هر معلم کار آمد باید احساس کند . معلم باید قادر باشد با شناخت شاگردانش محتوای آموزشی را تا حد امکان ، براساس نیازهای آنان انتخاب کند و با در نظرگرفتن توانائیهای ایشان به ایجاد وضعیت مطلوب آموزشی اهتمام ورزد ، او باید ضمن هماهنگی لازم بین ویژگی های فردی و فعالیتهای آموزشی ، آموزش و یادگیری را برای آنان به صورت تجربه ای شیرین و لذت بخش درآورد .اگر شاگردان بتوانند درحین آموزش و پرورش ، استعدادهایشان را شکوفا سازند و پیوسته احساس موفقیت کنند ، و در مدرسه فرصت بررسی مسایل شخصی و اجتماعیشان را داشته باشند . به راحتی می توانند ارزشهای اجتماعی و فرهنگی شایسته خود را بدست آورند و از احساس بی کفایتی و بیگانگی اجتماعی که معمولا ناشی از عملکرد غلط معلمان در مدرسه است ، درامان باشند . معلم اگر با اصول و مبانی و هدفهای آموزشی و پرورش ، ویژگی های شاگردان و نیاز آنان ، روشها و فنون تدریس و سایر مهارتهای آموزشی آشنایی نداشته باشد هرگز قادر نخواهد بود زمینه ی شکوفایی استعداد و خلاقیت شاگردان خود را فراهم کند .در این مقاله ابتدا در مورد روش شاگرد محور تدریس توضیح داده شده و سپس ارتباط آن با رشد و پرورش خلاقیت در دانش آموزان مورد بررسی قرار میگیرد.

کلیدواژه ها:

دانش آموز ، شاگرد محور ، خلاقیت ، رشد ، پرورش ، رابطه