نقش عدالت درتفسیر باتوجه به مقتضیات زمان و مکان

عدالت یکی ازخواسته های درونی انسان ها است تمام انسان ها درهرزمان و مکان خواستار عدالت می باشند و همواره درزندگی خود ازآن دم می زنند و ازنابرابری و تبعیض بیزاری می جویند تبعیض به معنی برتری بدون جهت همیشه موردتنفر بوده و می باشد درمقابل عدالت مقدس و مطلوب بودها ست چه دردوران باستان و چه درزمان حاضر وقتی سخن ازعدالت به میان می آید باید ازسیاست و قانون نیز گفت چرا که مخصوصا دردوران معاصر و البته بصورت محدودتر درزمان های گذشته آنچه موافق قانون باشد دربیشتر موارد عدالت تلقی شده و آنچه مخالف قانون بی عدالتی مساله این است که خود واژه عدالت مفهومی مبهم و مجمل است و تعاریفی متفاوت ازآن ارایه شده است کارکرد ووظیفه خطیر قانونتنظیم رفتارهای اعضای یک جامعه است چرا که جامعه خاستگاه منافع افراد است و افراد درپیکسب این منافع به طور طبیعی دچار تعارض می شوند و این همان علت وضع قانون است که میتوان ازآن به نظم تعبیر کرد قانون بیان کننده اصول و قواعدی است که توسط قانونگذار بیان میشود که زندگی اجتماعی و رعایت نظم عمومی درگرو عمل به آن و محترم شمردن آن است قصد قانونگذار گاه واضح است و گاه بنابه دلایلی برای مثال مقتضیات زمان ومکان ابهام و اجمال و حتی سکوت قانونگذار تعیین قصد وی نیازمند تفسیر می باشد.

کلیدواژه ها:

عدالت ، قانون ، تفسیر ، نظم ، مکتب تحت اللفظی ، مکتب علمی آزاد