بررسی تاثیر جو مدرسه بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان با نقش میانجی خود راهبری در میان دانش آموزان مقطع متوسطه ی شهرستان پاوه

سازگاری اجتماعی به عنوان مهمترین نشانه سلامت روان از مباحثی است که در دهه های اخیر توجه آموزش و پرورش به ویژه مربیان را به خود جلب کرده است . داشتن جامعه ای سالم مستلزم داشتن افرادی سالم است و هر چه میزان سازگاری اجتماعی افراد بالاتر باشد، سلامت جامعه نیز بالاتر خواهد بود. هدف این پژوهش مدل یابی ارتباط جو مدرسه با سازگاری اجتماعی با نقش میانجی خود راهبری در میان دانش آموزان مقطع متوسطه ی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه ی دانش آموزان مقطع متوسطه ی شهرستان پاوه در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ است که شامل ۱۸۴۷ دانش آموز است . از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه پرسشنامه های سازگاری اجتماعی ،خودراهبری استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود و ضرایب همبستگی از جو مدرسه به سوی سازگاری اجتماعی معنی دار بود، در کل خود راهبری نمی تواند به عنوان متغیر میانجی بین جو مدرسه و سازگاری اجتماعی باشد بنا بر این جو مدرسه می تواند دانش آموزان را سازگار یا ناشازار با جامعه کند .

کلیدواژه ها:

جو مدرسه ، خود راهبری ، سازگاری اجتماعی