بررسی ارتباط الگوهای سرشت و منش با سبک زندگی دانش آموزان با نقش میانجی سازگاری اجتماعی در میان دانش آموزان ابتدایی استان همدان

از مهمترین عوامل محیطی تاثیر گذار در فرایند تکوین شخصیت و ویژگی های شخصیتی است هدف این پژوهش مدل یابی ارتباط الگوهای سرشت و منش با سبک زندگی با نقش میانجی سازگاری اجتماعی در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه ی دانش آموزان مقطع ابتدایی استان همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ است که شامل ۱۸۴۷ دانش آموز است . از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود و ضرایب همبستگی از الگوهای سرشت و منش به سوی سبک زندگی معنی دار بود، در کل سازگاری اجتماعی نمی تواند به عنوان متغیر میانجی بین الگوهای سرشت و منش و سبک زندگی باشد همچنین ضرایب استاندارد و سطح معنی داری برای مسیر الگوهای سرشت و منش به سبک زندگی می توان با اطمینان ۹۵ درصد بیان کرد که مسیر مستقیم این متغیرها معنی دار بوده و سبک زندگی تاثیر مستقیم و معنی داری دارد.

کلیدواژه ها:

الگوهای سرشت و منش ، سازگاری اجتماعی ، سبک زندگی